Un gato ousado.

Un gato castaño quería

meterse nun burato

pequechiño, ó ras do chan

da casa en que vivía.      

A súa ama así lle dicía:

Os gatos non fan eso

nin tampouco comen queixo,

eso é cousa de ratos.

Moi afanado el contesta:

(porque este gatiño falaba)

eu quero meterme nel,

ter outras experiencias.

A súa ama así lle dicía:

pois para meterte dentro

terás que ter paciencia.

¿non ves que paqueno es?

Pero, se así o queres,

poñereiche sebo nas las.

E así pasaros as cousas,

e enzofoues o tunante

desde o raba ata o fociño.

Todo el ía brillante.

o gato esvarou.

E saíu feito un foguete

entrando polo burato.

Mais fixoo con tino

e decatouse que tiña

dous ratiños por veciños.

El quíxoos perseguer

pero como no había espacio

nin para mover a cola

tivo ser que conformar con dicir:

¡Ola, moi boas!

e os ratiños foxeron

pola porta traseira.

El, máis só cá unha,

leu un cartel que dicía:

"Esta é a lei da ratoeira

aquí nunca hai comida

tedes que buscalanoutra beira".

Tivo o gato que pasar fame

polo menos dúas semanas

para escapar de alí

cando minguaron as súas las.

Sentecia da vella:

Se es capaz de facer

o que non intentou ninguén

asume as consecuencias

aínda que non che gusten estas.